Ontspullen
Heb je wel eens gehoord van ontspullen? Het is min of meer het tegenovergestelde van verzamelen. Wat dat laatste betreft, daar zijn veel mensen heel goed in. Ontspullen is echter een stuk lastiger. Neem nou mijn ouders. Die hebben, voordat ze in een mantelzorgwoning bij ons op het erf kwamen wonen, vijfenveertig jaar in hetzelfde huis gewoond. Drie maanden voordat ze gingen verhuizen brak mijn moeder beide bovenarmen. Hierdoor kwam van het ontspullen niet meer zo veel terecht. Kwestie van overmacht. Nu hebben wij een hele grote zolder waar het niemand in de weg staat, dus dat probleem was snel opgelost.
Vaste trap naar zolder
De zolder, boven onze garage, had geen vaste trap. Om de zolder beter toegankelijk te maken heeft mijn vader die er ingebouwd voordat ze gingen verhuizen. Superhandig! En nu staan er heel veel spullen geduldig te wachten totdat ze weer gebruikt worden of alsnog richting kringloop verdwijnen. Vlak voordat mijn ouders hun huidige auto kregen hebben ze nog het een en ander opgeruimd. Hun oude auto had namelijk een trekhaak, hun nieuwe (elektrische) auto niet.
Ontspullen wegens verhuizing
Toen wij met ons gezin ruim vijf jaar geleden van Zuid-Limburg naar Winterswijk verhuisden gaf ons dat een mooie kans om eens flink te ontspullen. En dat hebben we ook gedaan. Om die reden was het grootste deel van de zolder nog beschikbaar voor mijn ouders. Maar nu we hier wat langer wonen merk ik dat we ongemerkt ook steeds meer dingen bewaren. Ik had het plan opgevat om deze vakantie eens met een kritische blik te kijken naar spullen die wij al in jaren niet gebruikt hebben. Dat is voornamelijk huisraad.
Ontspullen = onthechten
Met speelgoed waar onze kinderen niet meer mee spelen lukt het tot nu toe nog aardig om het op te ruimen. De truc is om dat niet op zolder uit het zicht te zetten. Het blijft in de gang opgestapeld staan totdat we die aanblik niet meer kunnen verdragen en het naar de kringloop brengen. We nemen ruim de tijd om te onthechten zullen we maar zeggen. Want om te ontspullen moet je ook in zekere zin onthechten. Zeker als het om spullen gaat waar je op de een of andere manier een emotionele band mee hebt. Bijvoorbeeld als het om gematerialiseerde herinneringen gaat.
Aanleiding
De aanleiding voor deze blog komt voort uit een ontdekking die ik eerder deze week deed. Ik was op zoek naar een lege ringband voor onze dochter toen ik achter in een kast een oude mini-laptop vond. Die ligt daar al sinds we hier wonen, dus ruim vijf jaar. En in mijn beleving is dat ding hier nooit gebruikt. Dus ik heb ‘m uit de kast geplukt, aangesloten op de netspanning en aangezet. Na enkele minuten ratelen had ik nog steeds geen beeld. De volgende dag, nadat de laptop een aantal uren aan de oplader had gelegen, bleek dat ook de accu niet meer werkte. In overleg met de eigenaar, mijn vrouw, besloten we om afstand van het apparaat te doen. Hij ligt nu op een kast bij onze achterdeur. Te wachten om afgevoerd te worden. Waarschijnlijk naar de garage waar een doos staat waar kapotte elektrische apparaten zich verzamelen. Een laatste halte op ons erf voordat het afgevoerd wordt naar het milieubrengstation.
Ontspullen begint bij de aanschaf
Ontspullen is een lastig proces. De neiging om dingen te verzamelen lijkt ons simpelweg aangeboren. Een veelgehoorde kreet is ‘we bewaren het nog even, wie weet komt het nog eens van pas’. Maar hoe lang laat je een bepaald item verstoffen voordat je het uiteindelijk besluit om weg te doen? Is daar een bepaalde termijn voor? Ik probeer tegenwoordig bij iedere aanschaf te bedenken of ik het echt nodig heb. Want hoe minder spullen ik in huis haal, hoe minder er uiteindelijk op de zolder beland. En als ik toch iets nodig heb dan kijk ik of ergens een tweedehandsje op de kop kan tikken. Het voordeel van tweedehands is dat het duurzamer is dan nieuw. Bovendien is het meestal een stuk goedkoper. En op de een of andere manier hecht ik me minder er ook minder aan. Dat maakt dat ik er ook weer gemakkelijker afstand van kan doen.
Downsizen
Ik droom er wel eens van dat als de kinderen te zijner tijd de deur uit zijn, dat mijn vrouw en ik dan onze intrek in een tiny house nemen. Over ‘downsizen’ gesproken. Ik kijk met veel plezier naar filmpjes over het leven in een tiny house op YouTube. Dan probeer ik me een voorstelling te maken hoe dat zou zijn. Dat je net genoeg ruimte hebt voor de spullen die je echt nodig hebt, maar geen overbodige ballast. Dat lijkt me enorm bevrijdend. Een tijdje terug heb ik hier trouwens een blog over geschreven.
Vrijheid
Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel gelukkig met mijn huidige woonomstandigheden. We hebben een prachtig huis en dito tuin. Meer dan voldoende ruimte. Maar al die ruimte vraagt ook om veel geld en energie om het allemaal te onderhouden. Het onderhouden van een tiny house valt daar volledig bij in het niet. Als je net genoeg ruimte hebt om te leven en weinig hoeft te onderhouden, dan ga je volgens mij vanzelf meer richten op wat echt belangrijk is. En wat te denken van de financiële vrijheid die het leven in een tiny house met zich meebrengt. De laatste week van de schoolvakantie samen met de kinderen toch nog maar eens met een kritische blik naar de spullen op zolder en in de kelder kijken. Ontspullen kun je volgens mij niet vroeg genoeg leren, denk je ook niet?
