Sollicitatie

Deze blog is een open sollicitatie. De afgelopen tien jaar was ik thuisblijfpapa. Ik had op voorhand niet verwacht dat ik zo’n lange periode geen betaald werk zou doen. Niet dat ik het niet geprobeerd heb hoor. Ik heb een half jaar als kwaliteitsfunctionaris gewerkt in ons lokale ziekenhuis, maar daar werd ik heel ongelukkig van. Ik liep enerzijds tegen mijn eigen grenzen aan. Anderzijds gaf het me niet de voldoening waarop ik had gehoopt. Het is inmiddels alweer ruim vier jaar geleden dat ik die deur achter me dicht heb getrokken. 

Zelfstandig of in loondienst?

Is het mijn leeftijd – in amper twee maanden ben ik naar alle waarschijnlijkheid de vijftig gepasseerd – die maakt dat ik deze open sollicitatie schrijf? Of is het de wens om nog een keer op een andere manier bij te dragen aan ons huishouden? Maak ik eigenlijk nog wel kans om nog een betaalde baan te vinden? Als ik voor mezelf ga beginnen, dan is het antwoord volmondig ja. Maar wil ik dat wel? Als ZZP’er moet je zelf al je zaakjes regelen. In loondienst hoef je feitelijk alleen maar te doen waar je voor aangenomen bent. De rest wordt voor je gedaan. Als ik fulltime ZZP’er was dan nam ik de extra uurtjes om zaken te regelen wel voor lief. Maar ik wil beslist niet fulltime werken. 

Hybride werken

Mijn gezin blijft op de eerste plaats komen. Dus idealiter ga ik van huis uit of hybride werken en gebruik ik de uren dat de kinderen naar school zijn. Dat komt vooralsnog neer op 16 – 20 uur per week. Zolang de kinderen op de basisschool zitten wil ik er voor ze zijn als ze ’s middags uit school komen. Onze jongste gaat naar groep 5, dus dat duurt nog zeker vier jaar. Als ze beide op de middelbare school zitten verwacht ik dat ze zich veel meer zelf kunnen redden. Geheel of gedeeltelijk van huis uit werken maakt dat ik er ook op de middelbare school voor ze kan zijn als ik nodig ben.

Armoede, duurzaamheid en gezondheid

Maar wat zou ik qua werk dan willen doen? Goeie vraag! Als ik dat wist zou ik heel gericht een sollicitatie de deur uit kunnen doen. Er is veel dat ik leuk vind. Ik ben sinds enkele maanden gecertificeerd leefstijlcoach. Gecombineerd met mijn verpleegkundige achtergrond en mijn wetenschappelijke kennis op het gebied van gezondheidsvoorlichting, ligt het voor de hand dat ik het in die hoek zoek. Aan de andere kant ben ik in mijn vrijwilligerswerk voor de gemeente Winterswijk bezig met duurzaamheidsbevordering en armoedebestrijding.

Armoede, duurzaamheid en gezondheid hebben onmiskenbare raakvlakken met elkaar. Het lijkt me geweldig om op dat snijvlak iets te kunnen betekenen. Mensen die in armoede leven hebben doorgaans niet of slechts zeer beperkte middelen om te verduurzamen. Bovendien, als je de eindjes voortdurend aan elkaar moet knopen, dan staan duurzaamheid en gezondheid doorgaans niet heel hoog op de prioriteitenlijst. 

Voorbeelden van win-win-situaties

Duurzaamheid en gezondheid zijn twee thema’s die elkaar kunnen versterken. De fiets is bijvoorbeeld een duurzamere keuze dan de auto. Bovendien is fietsen ook nog eens beter voor je gezondheid dan autorijden. Meer onbewerkte, echte voeding eten levert zowel gezondheidsvoordelen als duurzaamheidsvoordelen op. Tachtig procent van de levensmiddelen die een supermarkt verkoopt zijn bewerkt tot ultra-bewerkt. Het uitgangspunt van dergelijke producten is niet de gezondheid van de consument. Het gaat uitsluitend om uiterlijk, smaak en mondgevoel, zodat er zoveel mogelijk van verkocht wordt. Winstmaximalisatie dus.

De rol van stress

Als je weinig te besteden hebt of ronduit in armoede leeft, dan levert dat vaak veel stress op. Stress doet je verlangen naar zoet en vet voedsel. Dat is helaas biologisch bepaald. En als gezonde, meer duurzame keuzes in de supermarkt duurder zijn dan kant-en-klaar producten, dan is de keuze met een smalle beurs zo gemaakt. 

Toxische invloed van voedingsmiddelenindustrie en supermarkten

Wat dat betreft heeft de voedingsmiddelenindustrie het in de afgelopen decennia behoorlijk voor ons verpest. Bovendien is ons wijsgemaakt dat gemak de mens dient. Ik vrees echter dat gemak ons meer schaadt dan goed doet. Neem nou alle kant-en-klaar producten. Als je vindt dat je weinig tijd hebt om te koken, dan zijn die toch een uitkomst? Een uitkomst ja, voor de producent die deze rommel heeft gemaakt en voor de supermarkt die het met vette winst verkoopt. Maar in de regel zijn het producten waar te veel zout, te veel suiker en te veel kunstmatige stoffen aan toe zijn gevoegd. Stoffen die het beetje voedingswaarde dat het product misschien nog heeft genadeloos onderuithalen.

We vergiftigen onszelf zonder dat we het door hebben. En als we het door hebben, omdat we gezondheidsproblemen krijgen, dan is het vaak te laat. De voedingsmiddelenbranche en de supermarkten houden ons als het ware in een wurggreep. Er is bijna geen ontkomen aan. We zijn zo gewend aan hoe bepaalde producten smaken (zoet, zout, vet) dat een onsje minder vaak een enorme uitdaging is. Onze hang naar gemak komt als een boemerang terug en knalt ons keihard voor de kop. Bedenk eens wat er gebeurt als alle voedingsmiddelen waar meer dan vijf ingrediënten in zitten niet langer meer verkocht mogen worden. Welke supermarkt blijft er dan nog overeind?

Maar wat is nou duurzamer?

Ik kan me ongelooflijk opwinden hoe winstbejag onze wereld steeds verder kapot maakt. En is het niet om je kapot te schamen dat uitsluitend mensen die beter bedeeld zijn gezonde en duurzame keuzes kunnen maken? Alhoewel ik me soms wel afvraag in hoeverre die keuzes echt duurzaam zijn. Neem nou bepaalde biologische groenten die, in tegenstelling tot hun niet-biologische soortgenoot, in plastic verpakt zijn. Als je dan bedenkt dat maar een fractie van ons plastic gerecycled wordt, wat is dan beter in het kader van duurzaamheid. Groente en fruit waarvoor kunstmest en pesticiden worden gebruikt of biologische soortgenoten die individueel in plastic worden verpakt? 

Persoonlijke drijfveer

Ik wil de aarde graag een beetje beter achtergelaten dan hoe die was toen ik bijna vijftig jaar geleden werd geboren. Dat is een belangrijke persoonlijke drijfveer. Maar hoe vertaal ik die drijfveer naar een betaalde baan. En hoe vervlecht ik gezondheid, duurzaamheid, armoedebestrijding en het feit dat ik graag schrijf daarin? Aan het eind van deze open sollicitatie ben ik daar nog niet helemaal uit. Iemand suggesties?