Lockdown

Het besef wat de lockdown voor het vieren van de komende feestdagen betekent is in ons gezin geland. En het was bepaald geen zachte landing. Wij vieren kerst sinds ik bij de familie ben aangehaakt op eerste kerstdag met mijn schoonfamilie. Dat doen we afwisselend bij mijn schoonouders, bij mijn schoonzus en zwager of bij ons. Dit jaar waren mijn schoonouders weer aan de beurt. Maar ja, de lockdown en alle maatregelen die daaraan verbonden zijn maakte aan dat feestje een einde voordat het ook maar was begonnen. 

Thuisblijven tijdens de feestdagen

Zowel mijn schoonouders als mijn schoonzus en zwager wonen op (meer dan) anderhalf uur rijden bij ons vandaan. En om de verspreiding van het virus een halt toe te roepen is het dringende advies om thuis te blijven, ook tijdens de feestdagen. En als we dan de kerst niet met mijn schoonfamilie kunnen vieren, dan ook niet met mijn eigen ouders. Dat is best wel zuur, want we zijn tenslotte vier jaar geleden speciaal voor onze kinderen en opa en oma naar Winterswijk verhuisd. Maar goed, wij tillen er als volwassenen zwaarder aan dan onze kinderen. Voor hen is lekker eten, gezelligheid en extra aandacht met de kerstdagen het allerbelangrijkst. En dat komt wel goed!

Onze oudste reageerde overigens erg fel toen ze hoorde dat mijn schoonouders voornemens zijn om met kerst naar mijn schoonzus en zwager te gaan. “Dat mag niet!” waren haar letterlijke woorden. Met een dochter van zeven die kennelijk precies weet wat er wel en wat er niet mag gedurende deze lockdown kunnen wij als ouders natuurlijk met goed fatsoen de randjes van het toelaatbare niet gaan opzoeken. In een eerdere blog heb ik al uitvoerig stilgestaan bij het belang van voorbeeldgedrag, dus als je daar meer over wilt lezen dan kan ik je die blog zeker aanbevelen. Lees meer

De uitspraak van onze dochter deed ons beseffen dat we deze kerst op onszelf zijn aangewezen. Toen dat besef geland was kwamen de tranen. We hadden ons tot nu toe kranig en heel goed aan alle regels gehouden. Maar het feit dat we kerst niet samen met familie kunnen vieren, dat doet pijn. Mijn vrouw gebruikte zelfs een schuttingwoord om haar gevoel kracht bij te zetten. Woorden die onze kinderen niet mogen gebruiken op straffe van het inhouden van zakgeld. Een maatregel die overigens heel goed werkt, want afgezien van een incidenteel ‘kak’ gebruiken mijn kinderen geen schuttingwoorden. Tenminste, thuis niet.

Inperking van onze vrijheid

Het gevoel dat we de komende feestdagen opgesloten zitten komt vooral door de inperking van onze vrijheid. De vrijheid om de feestdagen te vieren op de manier die je wenst met de mensen die je liefhebt. Want feitelijk zitten wij natuurlijk helemaal niet opgesloten. De kinderen kunnen, als het weer dat enigszins toelaat, nog heerlijk buiten spelen. En ik maak ook elke dag mijn vaste ommetje door het bos en langs de velden. 

Daarnaast hebben mijn vrouw en ik ook nog het geluk dat Personal Switch, waar wij wekelijks onze EMS-krachttraining doen, gewoon open is. Personal Switch valt vanwege haar totaalconcept namelijk niet onder de sportschoolbranche maar onder de preventieve gezondheidszorg. De eigenaar heeft zich hier ten tijde van de eerste lockdown enorm voor ingespannen en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Een cardio workout op de fietsen die er staan mag je nu niet doen, maar de bodytec lessen gaan wel gewoon door. Daar ben ik heel erg blij om, want deze onzekere tijd vraagt mentaal veel van ons. Dan is het fijn dat je fysiek in ieder geval fit en ‘in shape’ kunt blijven.

Sluiten van de basisscholen

Ik moet wel bekennen dat toen de lockdown werd afgekondigd dat nogal rauw op mijn dak viel. Met name vanwege het sluiten van de basisscholen. Het jaarlijkse kerstdiner zou vanwege corona sowieso niet doorgaan. In plaats daarvan zouden ze op de donderdag voor de kerstvakantie een kerstontbijt krijgen. Toen de lockdown werd afgekondigd en duidelijk werd dat de kinderen dinsdag hun laatste fysieke schooldag zouden hebben heeft school heel snel geschakeld. Dus dinsdag gingen de kinderen op hun ‘paasbest’ naar school en hadden ze een hele gezellige kerstviering. En vanaf woensdag kregen ze weer online onderwijs alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Maar daar waar ik zelf bij de eerste lockdown nog gemakkelijk meeschakelde, ging dat nu een heel stuk stroever.

En als ik dan achteraf hoor dat de basisscholen zijn gesloten om ouders te dwingen om thuis te werken dan ben ik boos en teleurgesteld tegelijkertijd. Maar vooral heel erg boos. Over de ruggen van schoolgaande kinderen ouders tot bepaald gewenst gedrag proberen te dwingen, hoe laag kun je zinken. En begrijp me goed, dit neem ik niet alleen de overheid kwalijk, maar ook alle ouders die wel de mogelijkheid hebben om thuis te werken maar dat ondanks de dringende adviezen niet doen. Het is toch van de gekke, dat de overheid zich gedwongen ziet zijn toevlucht te nemen tot een maatregel, die negatieve gevolgen voor de ontwikkeling van schoolgaande kinderen kan hebben. 

Nadeel van afstandsonderwijs

In mijn vorige blog getiteld ‘De donkere dagen voor kerst’ wees ik op het sombere perspectief voor jongeren als gevolg van deze verschrikkelijke pandemie. Zij zullen vroeg of laat de prijs gaan betalen voor het herstel van deze crisis. En dat terwijl zij de groep zijn die zelf het minste van het virus te vrezen hebben. Hoe oneerlijk is dat? Basisscholen zouden bij een opleving van het virus niet meer gesloten worden, omdat schoolkinderen een verwaarloosbare rol spelen in de verspreiding van het virus. Maar als het erop aan komt dan wordt over hun ruggen heen toch een maatregel afgekondigd waar zij op korte termijn mogelijk al de gevolgen van zullen ondervinden. Want met afstandsonderwijs zijn er per klas toch altijd één of meerdere kinderen die achterop raken. Juist voor die kinderen is het van het allergrootste belang dat ze gewoon fysiek onderwijs hebben. 

Onze dochter zit in groep 4 en zij barstte onbedaarlijk in tranen uit toen ik vertelde dat Nederland weer minimaal vijf weken in lockdown ging. Voor haar is het niet te verkroppen dat ze zolang weer geen fysiek contact met haar vriendinnetjes en andere klasgenootjes heeft. Mijn hoop is er nu op gevestigd dat de kerstvakantie het tij keert en dat ze op 5 januari weer gewoon naar school kan. Met z’n allen kunnen we dat mogelijk maken.

Fijne kerstdagen, blijf gezond en kijk deze dagen eens extra om naar je medemens die het door corona erg zwaar heeft!

Abonneer je op mijn blogs: