Onbalans

Terugkijkend naar de afgelopen week kan ik niet anders dan concluderen dat er wat mij persoonlijk aangaat sprake was van een behoorlijke onbalans. Mijn sterrenbeeld is weegschaal en ook al ben ik helemaal niet van de astrologie, ik streef in alles wat ik doe, bewust of onbewust, wel vaak naar balans. Maar deze week was die dus even zoek. En ik heb daar behoorlijk last van. Maar, ‘spoiler alert’, ik heb ‘m inmiddels weer terug.

Algehele malaise

De verklaring voor die onbalans kan ik aan meerdere dingen toeschrijven. Een van de dingen waar ik best wel last van heb is het gebrek aan zonlicht. Het is niet dat ik daardoor in een vette winterdepressie val, maar ik moet beduidend meer moeite doen om fysiek en mentaal in balans te blijven. Ik neig wat meer te gaan somberen, minder te bewegen en meer te snaaien. Verder kreeg ik begin van deze week last van mijn keel en was er sprake van algehele malaise en verminderde conditie. Als ik niet helemaal lekker in mijn vel zit ben ik kennelijk ook vatbaarder voor een virusje.

Balen als een stekker

Neem nou afgelopen zaterdag. Mijn vrouw vatte het plan op om een ‘last minute’ bioscoopbezoek te plannen. Een film van bijna drie uur. Ik voelde me niet op en top en liet mijn vrouw met mijn kinderen gaan zodat ik, nadat het huishouden gedaan was, nog even een flinke wandeling kon maken. Tegen die tijd dat ik echter klaar was met alle huishoudelijke taken, was het donker. En in het buitengebied waar wij wonen is het dan ook echt pikkedonker. Bovendien was het mistig. Niet echt geschikte omstandigheden om nog te gaan wandelen. Ik baalde als een stekker. En ik vreesde dat ik hierdoor geen leuk gezelschap zou zijn voor mijn vrouw en kinderen zodra zij weer thuis waren. Maar dit besef alleen al heeft me wel geholpen en ik denk dat mijn vrouw en kinderen weinig hebben gemerkt van het feit dat ik er zo de balen in had.

Hufter

Ik kon me eerlijk gezegd ook niet veroorloven om me twee avonden op rij als een hufter te gedragen. De avond ervoor had ik aan het begin van de avond samen met mijn vrouw onze jongste naar een zwemfeestje van een klasgenootje gebracht. Toen het tijd was om ‘m te gaan halen vroeg mijn vrouw of ik dat wilde doen. Dat wilde ik wel, maar onder de voorwaarde dat ze mee zou gaan. Ik voelde me niet goed genoeg om in het donker en de dichte mist gegarandeerd zonder kleerscheuren bij het zwembad en weer thuis te geraken.

Bovendien ben ik sociaal gezien nogal een hork als ik niet in goeden doen ben. Dus als mijn vrouw dan meeging, dan was het zowel een veiliger rit als een stuk leuker voor onze jongste. Mijn vrouw vond het echter overdreven om met z’n tweeën te gaan. Ze ging alleen. Maar echt happy was ze duidelijk niet met die situatie. Ik ging naar bed en viel met een enigszins bezwaard gemoed in slaap nog voordat ze weer thuis was.

Skippen

Een teken aan de wand van mijn onbalans was verder dat ik afgelopen dinsdag mijn vaste krachttraining heb overgeslagen. Ik was helemaal geprepareerd om een uurtje met mijn gewichten aan de slag te gaan. Maar vlak voor het moment dat ik zou beginnen, bedacht ik me. Dat gebeurt echt heel zelden. Als het ook maar enigszins kan, ook al heb ik er totaal geen zin in, dwing ik mezelf om op vaste dagen krachttraining te doen. Als ik dat oversla, dan loopt het dus echt even niet lekker. Ik voer voor mezelf het excuus aan dat ik vermoedelijk een virus onder de leden heb en dat het beter is om het een keer te skippen. Maar zolang je geen koorts hebt is dat in principe nergens voor nodig.

Lage rugpijn

En weet je wat nou raar is? Daags na het skippen van mijn krachttraining kreeg ik veel last van lage rugpijn. Dat heb ik eigenlijk nooit. En ik heb serieus even gedacht dat ik werd gestraft omdat ik een keertje m’n krachttraining had overgeslagen. Wat volstrekte onzin is natuurlijk. Het is veel waarschijnlijker dat ik toch een virusje onder de leden heb die dat veroorzaakt. Vandaag heb ik qua sportiviteit de draad weer opgepakt. En hoe! Eerst tien kilometer stevig wandelen en toen nog een uurtje krachttraining. Tja, ik had wat in te halen zullen we maar zeggen.

Vertrouwen

Iedereen heeft wel eens z’n dag niet, da’s helemaal niet erg. Maar als je het vertrouwen verliest dat het bij die ene dag blijft, dan wordt het vervelend. En daar had ik deze week het meeste last van. Het vertrouwen ontbrak me dat het maar bij één of enkele dagen zou blijven. Dat gebrek aan vertrouwen veroorzaakte de grootste onbalans. Ik ben nog steeds niet helemaal fit, maar het vertrouwen is weer terug. En met dat vertrouwen ook weer de door mij zo gewenste balans. En niet te vergeten de puf om toch datgene te doen wat me in balans houdt. Op tijd eten, lekker veel bewegen en op tijd naar bed.