Healthy Living (#9) – Het is crisis

Het is crisis! En dan doel ik niet op de coronacrisis en ook niet op de economische crisis die daar het gevolg van is. Ik doel op de crisis waar het lokale ziekenhuis, het SKB in Winterswijk, in terecht is gekomen. Een crisis die ons direct raakt aangezien mijn vrouw als medisch specialist werkzaam is binnen dit fantastische ziekenhuis. Zelf heb ik in het verleden ook in het SKB gewerkt. Ik heb er namelijk mijn opleiding tot verpleegkundige gedaan. En vorig jaar heb ik er nog een korte tijd gewerkt als kwaliteitsfunctionaris. Helaas was dat iets minder succesvol, maar dat doet nu niet terzake. Kortom, onze verbondenheid met het SKB is groot. Het is dan ook erg treurig hoe de fusieperikelen waar het ziekenhuis in verzeild is geraakt onderhand begint te lijken op een regelrechte soap. Een korte historische schets.

Op 1 januari 2017 zijn het SKB in Winterswijk en het Slingeland Ziekenhuis in Doetinchem bestuurlijk gefuseerd onder de overkoepelende naam Santiz. Het uiteindelijke doel, dat zal niet verbazen, is van meet af aan een juridische fusie geweest. Echter, in november 2019 kwam er een flinke kink in de kabel toen op knullige wijze duidelijk werd dat het de bedoeling is om in de toekomst afdelingen uit het SKB over te hevelen naar het nieuw te bouwen ziekenhuis aan de A18 in Doetinchem. Aanvankelijk zouden het de IC en de afdelingen verloskunde, gynaecologie en kindergeneeskunde betreffen. Het verplaatsen van de IC verdween al heel snel weer van tafel, maar de beoogde verplaatsing van de overige afdelingen bleef overeind. Omdat dit volledig tegen de fusie-afspraak was om twee volwaardige ziekenhuizen te behouden waar alle basiszorg zou kunnen worden geleverd, was het ziekenhuis, maar ook de lokale bevolking, in rep en roer. De vertrouwensbreuk kostte de voorzitter van de Raad van Bestuur, de heer Chrit van Ewijk, de kop. Hij moest het veld ruimen en er werd door de Raad van Toezicht een interim bestuurder aangetrokken in de persoon van de heer Rolf de Folter. De heer De Folter had net een fusieproces van drie kleine ziekenhuizen succesvol afgerond in de provincie Drenthe. Nou ja succesvol, dat is natuurlijk maar hoe je het bekijkt. Laten we het er maar op houden dat De Folter succesvol was in het voldoen aan de opdracht die hij bij zijn aanstelling had meegekregen.

De Folter ging aan het werk toen het vanwege de coronacrisis allemaal nog een stuk spannender werd in beide ziekenhuizen. De Folter had bij zijn aanstelling uiteraard een opdracht van de Raad van Toezicht gekregen, maar wat deze opdracht precies was bleef in nevelen gehuld. De medische staf in Winterswijk kreeg steeds meer het gevoel dat het SKB geofferd moest worden vanwege de nieuwbouwplannen in Doetinchem. Ze stonden in principe nog steeds achter de fusieplannen, maar dan wel op basis van de oorspronkelijke voorwaarden, te weten een volwaardig ziekenhuis voor basiszorg in zowel Winterswijk als Doetinchem. En als dat om bepaalde redenen niet langer haalbaar werd geacht, dan wilde de medische staf graag inzage in de onderzoeksrapporten waaruit dat bleek. Op dat laatste punt kreeg de medische staf van het SKB geen gehoor, nog bij de bestuurder, nog bij de Raad van Toezicht. Dan begin je je als medische staf toch echt wel af te vragen wat er voor je verborgen wordt gehouden. En al deze perikelen spelen zich af in een tijd waarin door de coronacrisis ook nog eens een bijzonder zwaar beroep op de ziekenhuiszorg wordt gedaan. Boven alles heeft de medische staf van het SKB de kwaliteit van zorg voor patiënten al die tijd laten prevaleren. Maar ik geef het je te doen hoor. Ik heb diep respect en bewondering voor de opstelling van de medische staf van het SKB. In een bijzonder onzekere tijd die het uiterste van ze vraagt weten ze hun rug recht te houden en laten ze onder geen enkele voorwaarde de kwaliteit van de patiëntenzorg in gevaar komen.

De voorzitter van de Raad van Bestuur, de heer De Folter, legde, nadat hij een ronde kennismakingsgesprekken had gevoerd, een ogenschijnlijk simpele keuze voor aan de medische staf van het SKB. Ofwel de medische staf zou akkoord gaan met het doorgaan op de ingeslagen weg, inclusief de nieuwbouw van een ziekenhuis in Doetinchem en de toekomstige overheveling van afdelingen van het SKB naar Doetinchem, ofwel beide ziekenhuizen zouden worden ontvlecht, een proces waarbij de bestuurlijke fusie ongedaan gemaakt wordt. Omdat er nog steeds geen openheid van zaken werd gegeven omtrent de noodzaak om op de ingeslagen weg door te gaan om zo te komen tot de beoogde juridische fusie, was de keuze voor de medische staf van het SKB eigenlijk geen keuze. Ze konden niet anders dan kiezen voor de optie van ontvlechting. Dat resulteerde erin dat de heer De Folter na amper een maand in functie te zijn geweest alweer het veld kon ruimen.

Inmiddels is door de medische staf het vertrouwen in de Raad van Toezicht opgezegd. Want hoe je het ook wendt of keert, de Raad van Toezicht speelt een hoogst dubieuze rol in deze soap. Omdat de medische staf van het Slingeland Ziekenhuis echter niet het vertrouwen in de Raad van Toezicht heeft opgezegd, blijft deze vooralsnog zitten. Zou de medische staf in Doetinchem meer weten dan de medische staf in Winterswijk? Zo niet, dan is het onbegrijpelijk en in mijn ogen zelfs verdacht dat zij het vertrouwen in de Raad van Toezicht niet opzeggen. En wat ik nou zo bijzonder vind is dat er in ieder geval bij de Winterswijkse medische staf nog steeds de wens en de bereidheid is om intensief met Doetinchem te blijven samenwerken. En zelfs fuseren is nog steeds bespreekbaar, maar dan moeten wel heel snel alle kaarten op tafel komen. Ik vrees dat het de gemoederen nog wel enige tijd zal bezighouden, maar ik hoop oprecht dat ondanks alles toch verstandige besluiten genomen worden waardoor de ziekenhuiszorg in de Achterhoek ook voor de toekomst gewaarborgd blijft. Eén ding weet ik zeker, aan de medewerkers van het SKB zal het niet liggen.

Abonneer je op mijn blogs: