Griep

De griep heeft ons huisje bereikt. Onze dochter was al een week moe en op pure wilskracht heeft ze het die laatste week op school gered. Aan het eind van de week was de koek helemaal op. Inmiddels is ze een week bij huis. Ik vermoed dat ze het ergste heeft gehad, maar het herstel zet nog niet echt door. Voor een actief en cognitief kind als onze dochter is dat een ramp. Ze loopt onderhand aardig met de ziel onder haar arm en het is een hele opgave om haar een beetje op te beuren.

Timing

Tegen het einde van de week was onze jongste ook aan de beurt en inmiddels ga ik mezelf ook steeds minder fit voelen. Mijn lijf probeert voor mijn gevoel het virus uit alle macht buiten de deur te houden. Of het daarin succesvol gaat zijn kan ik nu nog niet voorspellen. Meestal weet ik het in dit soort situaties net zo lang te rekken, totdat de kinderen hersteld en weer naar school zijn. Dat zou qua timing echter heel beroerd uitkomen, want volgende week viert onze jongste zijn achtste verjaardag. Het kinderfeestje is gepland. De uitnodigingen zijn de deur uit. En volgend weekend vieren we bovendien ook nog zijn verjaardag in familiekring. 

Het vieren van de achtste verjaardag van onze zoon zou de eerste verjaardag sinds corona zijn die we weer op gebruikelijke wijze kunnen vieren. Zelf was hij erg bezorgd dat hij zijn verjaardag niet zou kunnen vieren als hij ziek werd. Ik heb hem toen gerustgesteld dat het wel goed zou komen. Dat we het desnoods zouden uitstellen. Nu ik zelf degene ben die nog roet in het eten kan gooien voel ik me een stuk minder relaxt. Ik krijg onmiddellijk flashbacks naar vorig jaar toen ik het uitgestelde feestje in familiekring in eenzame afzondering doorbracht vanwege corona. Dat wil ik beslist niet nogmaals meemaken.

Afzwemmen voor C

Daags voor het feestje in familiekring mag onze kanjer afzwemmen voor C. Tenminste, als hij het proefzwemmen aan het begin van de week met succes volbrengt. Is hij echter voldoende opgeknapt om überhaupt deel te nemen aan het proefzwemmen? En zo niet, mag hij dan wel afzwemmen? Kortom, er gaan verschillende zorgen door mijn toch al niet zo fitte hoofd. Aangezien ik echter geen controle heb over hoe het zal verlopen, probeer ik het van mij af te zetten. Het virus heeft me echter kennelijk al zodanig verzwakt dat dat een beetje een hopeloze zaak is.

Grof geschut

Om de koorts en het gevoel van algehele malaise zo goed mogelijk te temperen functioneren onze beide kinderen nu bijna volledig onder invloed van paracetamol. Het feit dat ze ‘as we speak’ met LEGO aan het spelen zijn en niet als zombies op de bank liggen te netflixen stemt me positief. Kennelijk hebben ze, ziek als ze zijn, desondanks een stimulerende invloed op elkaar. En de paracetamol doet ook wonderen. Om de eetlust nog een beetje aan te wakkeren heb ik beloofd om voor de lunch pannenkoeken te bakken. Vooral bij onze dochter, toch al niet de gemakkelijkste eter, toverde dit acuut een lach op haar gezicht. Haar eetlust was inmiddels zo ver weggezakt, dat ik voor mijn gevoel het grovere geschut maar uit de kast moest trekken. 

Facetime

Om de afgelopen week toch het een en ander gedaan te krijgen moest ik een beroep doen op mijn inventiviteit. Aan het begin van de week bleef onze dochter een uurtje alleen thuis tijdens de pianoles van onze jongste. Mijn moeder was thuis en fungeerde als achtervang in geval van nood. Dat ging prima, maar achteraf vond ze dit toch te lang. 

Dus moest ik voor het boodschappen doen de volgende dag iets anders verzinnen. De oplossing lag voor de hand. We konden heel gemakkelijk tijdens het boodschappen doen contact houden via Facetime. Voor wie het niet kent, Facetime is het onderling beeldbellen tussen iPhone’s en iPads. Dat zag onze dochter wel zitten. Ze had voldoende afleiding via Netflix en ik maakte drie keer verbinding met haar via Facetime op haar iPad. Een positieve ervaring die zowel haar als mijzelf een goed gevoel bezorgde.

Lichaamsbeweging

Om voldoende lichaamsbeweging te krijgen ga ik elke dag als het even kan 10 kilometer stevig wandelen. Bij slecht weer of tijdgebrek doe ik sinds kort een half uur een intensieve workout op onze crosstrainer. Alsof de duvel ermee speelde ging de crosstrainer aan het begin van de week kapot. Na twintig minuten brak de as waar de pedalen aan bevestigd zijn compleet af. Dus toen maar in overleg met onze dochter Facetime ingezet om te kunnen wandelen. 

Om de anderhalf uur dat ik er niet was een beetje te breken spraken we af dat ze zich ondertussen ging douchen. Toen ik uiteindelijk, nadat ik al drie keer eerder contact met haar had gezocht, verbinding kreeg, hadden we geen geluid. Wat bleek, haar iPad was via Bluetooth nog gekoppeld aan haar koptelefoon. Gelukkig zag zij de humor er wel van in en was ik bijna thuis.

Het leven gaat door

Het weekend staat voor de deur en vanavond eten we pizza. Griep of geen griep, het leven gaat door. Hopelijk heeft de griep ons huis volgende week rond deze tijd weer verlaten. En zo niet. Het zij zo. Dat zien we dan wel weer.