Conditie

Als je veel tijd en moeite steekt in het op peil houden van je lichamelijke en geestelijke conditie, dan is het knap frustrerend hoe een flinke griep daar in tijdsbestek van een paar dagen korte metten mee maakt. Nu weet ik ook wel dat gezondheid niet iets is dat je kunt afdwingen, maar ik had verwacht dat ik op z’n minst enig krediet had opgebouwd. Niets lijkt minder waar. Nadat onze beide kinderen beide een week flink ziek zijn geweest van de griep was het mijn beurt. Mijn vrouw pikte ondanks de griepprik toch ook een klein deel mee. Ze heeft een flinke hoest ontwikkeld waar ze nog niet zo gemakkelijk van af lijkt te komen.

De kunst van het niks doen

Toen ik een week geleden me realiseerde dat ik zelf aan de beurt was voor de griep liet ik dat aanvankelijk gelaten over me heen komen. Nu zijn we een week verder en ik denk dat ik qua griepverschijnselen wel over het hoogtepunt heen ben. Maar mijn conditie is in die ene week voor mijn gevoel compleet in elkaar gestort. Normaalgesproken gun ik mezelf nauwelijks tijd om even rustig te zitten. Nou, de afgelopen week heb ik de kunst van het zitten wel redelijk onder de knie gekregen. Er zat ook niet veel anders op. En dan te bedenken dat ik in mijn goede doen elke dag tien kilometer stevig doorstap. Dat hoef ik me nu niet in mijn hoofd te halen. Laat staan om een uurtje krachttraining te doen.

Geur- en smaakverlies

En toch baal ik wel. Want al mijn gezondheidsgedrag heeft niet kunnen voorkomen dat ik flink ziek van de griep ben geworden. Het is ook niet zo dat toen de kinderen griep hadden we een streng hygiëne-protocol hebben ingesteld. Dus in die zin was het niet zozeer óf maar meer wannéér de griep mij zou treffen. Deze griep begon bij mij met koorts, hoofdpijn en spierpijn. Na een aantal dagen kwamen daar een verstopte neus en een stevige hoest bij. En kramp, heel veel spierkramp. Ongetwijfeld veroorzaakt door een week lang bankhangen. En nu ben ik helaas ook nog mijn reuk en mijn smaak grotendeels verloren.

Om zes uur op en koud douchen

Voordat de griep mij in zijn greep kreeg douchte ik mij drie keer per week met koud water. Gezien de koorts en de algehele malaise waarmee de griep gepaard ging, leek het me niet zo verstandig om daar mee door te gaan. Maar ik mis het wel. Je wordt nergens zo goed wakker van als een plens koud water op je lijf. Om zes uur ’s ochtends opstaan heb ik de afgelopen week ook maar even niet gedaan. Elk uurtje extra slaap kon ik namelijk goed gebruiken. 

Spiermassa behouden

En dan het eten. Een week niet of nauwelijks bewegen maakt dat je in principe minder nodig hebt. Echter, herstellen van de griep vraagt ook onnoemelijk veel energie. Dus het is een beetje schipperen. Bovendien kwam mijn eetlust in de loop van de week steeds meer onder druk te staan. En nu ik mijn smaak en reuk grotendeels kwijt ben is het een nog grotere uitdaging om voldoende hoogwaardige voedingsstoffen binnen te krijgen. Maar ik zie er de noodzaak wel van in. Ik probeer in ieder geval voldoende eiwitten binnen te krijgen om mijn spiermassa zoveel mogelijk te behouden. Dus misselijk of niet, ik dwing mezelf om goed te eten.

Het is zoals het is

En dan mijn geestelijke conditie. Die heeft eigenlijk vrij weinig geleden de afgelopen week. Ik heb de situatie maar zo goed en zo kwaad als het ging voor lief genomen. Een extra uitdaging was het kinderfeestje van onze jongste. Ik was erbij aanwezig, maar daar is dan ook meteen alles mee gezegd. Hadden we het anders kunnen organiseren? Ja, dat had gekund. Maar dat had onherroepelijk tot groot verdriet geleid. Dus op de tanden bijten dan maar. Dit weekend zwemt onze kanjer af voor C. Daar ben ik helaas niet bij. Gelukkig neemt opa, mijn vader dus, de honneurs waar.

Vooruitzichten

De weersverwachting voor de komende week ziet er veelbelovend uit. Fantastisch wandelweer. Dat motiveert om mijn conditie weer beetje bij beetje op te bouwen. Maar dit weekend doe ik nog even helemaal niks. Nou ja, niks? Ik heb wel gewoon de was gedaan en ben ook al met de stofzuiger door het huis geweest. Want een huisman kan natuurlijk nooit echt lang ziek zijn.