Ontwikkeling

Ken je dat, dat het leven een hele tijd zo’n beetje voortkabbelt en dat er zich dan ineens een belangrijke ontwikkeling voordoet? In zo’n periode zitten wij als gezin nu. Van het voortkabbelen lijken we plotseling een beetje in een stroomversnelling terecht te zijn gekomen. In deze blog maak ik je graag deelgenoot van de stroomversnelling die uit deze ontwikkeling voortvloeit.

Petje Af

Dit weekend gaat onze dochter starten met ‘Petje Af’. Twee weken geleden kwam ze van school met een flyer en vertelde hier vol enthousiasme over. Ze wilde heel graag deelnemen, maar het was voor kinderen van 10 tot 14 jaar. De dames van Petje Af die bij haar in de klas waren geweest hadden te kennen gegeven dat daar wellicht een mouw aan te passen was. Op de website van Petje Af werd me echter al snel duidelijk dat het in de eerste plaats bedoeld is voor kinderen die een extra steuntje in de rug kunnen gebruiken. Petje Af zet zich namelijk in voor kansengelijkheid voor alle kinderen. Op basis daarvan en het niet voldoen aan het leeftijdscriterium verwachtte ik eigenlijk dat deelname uitgesloten was. Om dat bevestigd te krijgen heb ik een mailtje gestuurd.

Kort daarop werd ik door een van de organisatoren gebeld. In het telefoongesprek dat volgde gaf ik nogmaals te kennen dat onze dochter vermoedelijk niet in de doelgroep viel. Bovendien liet ik duidelijk weten dat het niet de bedoeling kon zijn dat zij de plek krijgt van een kind dat dat steuntje in de rug echt nodig heeft. Om een goede afweging te maken of ze al dan niet mocht deelnemen wilden ze toch nader met haar kennismaken. Er werd een afspraak gemaakt voor een persoonlijk gesprek met onze dochter, mijn vrouw en mijzelf. In het gesprek dat volgde uitte ik opnieuw mijn zorg dat onze dochter geen plek moest krijgen van een kind dat het harder nodig had dan zij. Enkele dagen later werd ik gebeld dat ze haar graag als deelnemer van Petje Af wilden hebben. 

Dubbel gevoel

Eigenlijk had ik dat niet verwacht en ik heb er ook een dubbel gevoel aan over gehouden. Aan de ene kant ben ik blij dat onze dochter de kans krijgt om aan zo’n leuk en uitdagend project deel te nemen. Aan de andere kant blijft het gevoel aan me knagen dat het niet helemaal terecht is dat ze die kans krijgt. Eigenlijk had een ander kind die kans moeten krijgen. Had ik achteraf gezien niet principiëler moeten zijn en gewoon zelf besluiten dat ze niet tot de doelgroep behoort? Maar ja, het blijft wel je dochter en ik gun het haar enorm. Als er zich echter in de komende weken nog een kind aanmeldt die tot de doelgroep behoort, dan staan we graag ‘ons’ plekje af. Dit heb ik ook zo met onze dochter besproken en daar staat zij helemaal achter.

Vertrek collega

Een andere belangrijke ontwikkeling raakt voornamelijk mijn vrouw en haar werk als neuroloog in het lokale ziekenhuis. Een van haar collega’s stopt ermee en dus is er een vacature ontstaan. Het vertrek van haar collega betekent vermoedelijk dat mijn vrouw het, zolang de vacature niet is ingevuld, samen met haar collega’s een stuk drukker gaat krijgen. In die zin dat ze onder andere de dienstbezetting een tijdje met z’n vieren moeten opvangen in plaats van met z’n vijven. Meer dienst betekent over het algemeen meer stress en minder slaap. Dat is op zich niet meteen een ramp, maar er schuilt wel een zeker gevaar in. Dat zal ik toelichten.

Flow

Mijn vrouw is lekker bezig met een gezonde ontwikkeling ten aanzien van haar gewicht. Ze zit, zoals ze zelf zegt, voor wat betreft haar nieuwe eetpatroon nu in een fijne ‘flow’. Meer stress en minder slaap gaan die ‘flow’ onherroepelijk onder druk zetten. Stress en slaapgebrek vergroten immers de behoefte aan zoet en vet eten. Het wordt dan dus een stuk moeilijker om helemaal niet of alleen verantwoord te snoepen.  Het gewichtsverlies kan stagneren of ze kan zelfs weer aankomen. Vooral dat laatste is ‘killing’ voor de motivatie en het vergroot de kans dat ze terugvalt in haar oude patroon. Om haar te helpen heb ik geopperd dat ze er misschien goed aan doet om nu al te anticiperen op de eventuele extra stress en slaaptekort. Maar hoe doe je dat? 

Hobby

Een grote hobby van mijn vrouw is zingen. Volgend jaar brengt het Winterswijks Muziektheater waar ze lid van is een eigen versie van ‘Romeo en Julia’ in het Steengroeve Theater. Ze twijfelt op dit moment of ze daar al dan niet aan mee moet doen. Aan de ene kant wil ze graag, maar aan de andere kant vraagt het een flinke tijdsinvestering. Enerzijds aan voorbereiding, anderzijds rondom de speeldata. Ze zou er twee weken van haar zomervakantie voor op moeten offeren. 

In principe hoeft ze dit besluit nu niet te nemen. Ze kan als onderdeel van het ensemble gewoon meerepeteren en als puntje bij paaltje komt nog besluiten om niet mee te spelen in de voorstelling. De vraag is alleen of dat werkt? Wat volgens mij in ieder geval niet werkt is als ze zou besluiten om niet mee te gaan repeteren en daar niets anders voor in de plaats gaat doen. De ontspanning van een hobby is zo ontzettend belangrijk. Zeker als je een veeleisende baan hebt. 

Persoonlijke ontwikkeling 

Tenslotte wil ik nog even op mijn eigen persoonlijke ontwikkeling inzoomen. Ik ben nu een aantal maanden heel enthousiast bezig met de opleiding tot leefstijlcoach. Hartstikke leuk om te doen en ik behaal goede resultaten. Ik betrap mezelf er soms op dat ik al voorzichtig aan het nadenken ben wat ik wil als ik klaar ben. Dat ik er iets mee wil, zoveel is voor mij wel duidelijk. Hoe dat vorm krijgt weet ik nog niet. Wat ik wel weet is dat ik het ontzettend leuk zou vinden als ik een soort stageplek kon krijgen om het geleerde in de praktijk te brengen. Als ik zoiets wil, dan zal ik daar zelf stappen in moeten zetten, want dat zit niet in het curriculum van de opleiding. 

Aan de andere kant wil ik bovenal ook de rust en balans zien te bewaren voor wat betreft onze thuissituatie. Ik ben door mijn eigen ambitie een paar jaar geleden al eens op de koffie gekomen. Dat wil ik deze keer zien te vermijden.