Verkering

Op het moment van schrijven van deze blog hebben mijn vrouw en ik op de kop af precies twaalf jaar verkering. Nu wil het toeval dat we vandaag de verjaardagen van mijn vrouw en onze dochter met mijn familie vieren. Met mijn schoonfamilie hebben we dat gedaan toen we onlangs met familieweekend op Texel waren. Ons verkeringsjubileum krijgt per toeval dit jaar dus een extra feestelijk tintje. En om dit heuglijke feit kracht bij te zetten heb ik een prachtige boeket met twaalf rozen gekocht voor mijn liefste. Niet de meest duurzame bloem die je kunt kopen, maar zo vaak koop ik geen bloemen.

Musicalmaatje

Twaalf jaar verkering. Het is een enorm cliché, maar wat is die tijd voorbij gevlogen. Ik heb mijn vrouw voor het eerst ontmoet toen we in september 2008 beide lid werden van het kersverse musicalkoor in Maastricht. Maar we leerden elkaar pas echt goed kennen toen we twee jaar later gingen repeteren voor onze eerst grote musicalproductie. Eind oktober 2010 vierden mijn toenmalige echtgenoot en ik ons tienjarige verkeringsjubileum. Reden voor een feestje. Naast familie en vrienden waren ook een groot aantal leden van het musicalkoor van de partij. Waaronder mijn lieve musicalmaatje, waar ik in de musical een setje mee speelde. Het was onwijs gezellig. 

Uit elkaar

Kort voor de première van onze musical kwam ik erachter dat mijn man, die ook bij het musicalkoor zat, verliefd was geworden op een ander koorlid. Een koorlid dat we tot één van onze beste vrienden rekenden. De productieweek was loodzwaar, maar ik kon en mocht niet uitvallen. Je snapt dat ik met zeer gemengde gevoelens hieraan terugdenk. Pogingen om ons huwelijk daarna nog te lijmen liepen spaak. Zes weken later besloten we definitief uit elkaar te gaan. 

Steun

In de moeilijke tijd die volgde heb ik veel steun ervaren aan mijn lieve musicalmaatje. Ze bood een luisterend oor en nam me een beetje op sleeptouw. Omdat we beide single waren ontstond het idee om in september van dat jaar samen op vakantie te gaan. Gewoon als vrienden. In de aanloop naar die vakantie gingen we regelmatig samen uit eten of kookten we voor elkaar of samen. Gewoon dingen die goede vrienden doen. Maar de gesprekken die we voerden onder het genot van een hapje en een drankje werden stilaan steeds intiemer.  We groeiden steeds meer naar elkaar toe. 

Complete verwarring

Dat was een hele leuke tijd, maar verwarrend tegelijk. Ik had ruim tien jaar een relatie met een man achter de rug en de gedachte dat ik ook verliefd op een vrouw kon worden was nooit bij mij opgekomen. Maar dat was wel wat er gebeurde. En in Toscane sloeg definitief de vonk over. We gingen als goede vrienden samen op vakantie en kwamen als setje terug. En dat is dus twaalf jaar geleden. We werden van het vliegveld opgehaald door een hele goede vriendin van ons beide. Zij was de eerste met wie we het heuglijk feit deelden. Haar reactie was echter totaal niet wat we verwacht hadden. Ze was boos. Heel boos, omdat ze dacht dat dit al heel lang speelde en dat we haar er bewust buiten hadden gehouden. Het lukte gelukkig om haar ervan te overtuigen dat dit niet het geval was. Dat de vonk pas echt op vakantie was overgesprongen. 

Identiteitscrisis

Toen we de rest van de wereld lieten weten dat we verkering hadden reageerden meerdere koorleden dat ze dit wel hadden zien aankomen. Maar ik zelf dus niet. Ik bleef me best lang verzetten. Dat verzet kwam vooral omdat ik door mijn gevoelens in een soort van identiteitscrisis terecht was gekomen.  Ik had mezelf gelabeld als homo en nu bleek ik biseksueel te zijn. Ik wilde hier absoluut zeker van zijn om zo een enorme teleurstelling bij ons beide te voorkomen. Er stond voor mijn gevoel heel veel op het spel. 

Kinderwens

Twaalf jaar geleden werd ik verliefd op de liefste vrouw die er bestaat. Omdat we beide niet meer piepjong waren kwam het onderwerp kinderen al vroeg ter sprake. We bleken beide een grote kinderwens te hebben. En die wens is in vervulling gegaan. Daags na de verjaardag van mijn vrouw in september 2013 werden wij de gelukkigste ouders van een prachtige dochter. Nog geen anderhalf jaar later mochten wij ons gezin compleet maken met een prachtige zoon. 

Kleur en diepte 

Ik voel me gezegend met zo’n lieve vrouw en prachtige kinderen. Na twaalf jaar verkering ben ik nog even dol op mijn vrouw. De tijd heeft kleur en diepte toegevoegd aan onze verkering waardoor deze alleen maar nog mooier is geworden. Ik ben een heel gelukkig man. Laten we vandaag de liefde vieren, want als ik iets heb geleerd in het leven is dat ze nooit als vanzelfsprekend mag worden beschouwd.