Startkapitaal voor 18plussers

Het is zaterdag 10 oktober 2020 en het is bijna half vier ’s middags als ik aan deze blog begin. Om vijf uur ga ik deze blog even onderbreken, want dan ga ik even een uurtje naar de online campagneaftrap van GroenLinks kijken. Ik stem al jaren op deze politieke partij en sinds een jaar ben ik als lid ook actief. Ik ben bestuurslid van de afdeling Oost-Achterhoek en verder heb ik de lokale fractie gedurende het afgelopen jaar als steunlid ondersteund. Zeer recentelijk ben ik echter geïnstalleerd als commissielid. Dat betekent een grotere verantwoordelijkheid in het voorbereidende werk voor onze raadsfractie. Boeiend en erg leuk om te doen. Op de achtergrond houd ik me ook nog bezig met onze website en sociale media en bovendien heb ik me zeer recent aangemeld als ‘online campaigner’. Afgelopen woensdag kreeg ik een e-mail van GroenLinks met een aankondiging dat er donderdag één van de plannen uit het nieuwe concept-verkiezingsprogramma zou worden gelanceerd: het startkapitaal voor 18plussers. In een uitgebreid persbericht en een Q&A werd het plan uit de doeken gedaan. Ik, en met mij alle digitale media managers van GroenLinks, kreeg alle informatie op de vooravond van de lancering, zodat ik alvast kon nadenken over een strategie om dit radicale plan via sociale media wereldkundig te maken. 

Nadat ik het uitgebreide persbericht en de bijbehorende Q&A had doorgelezen was ik meteen erg enthousiast over dit plan. Voor wie het gemist heeft en toch benieuwd is wat het plan inhoudt verwijs ik graag naar de uitgebreide info op de website. Toen het plan donderdagochtend gelanceerd werd heb ik het meteen op sociale media gedeeld. Al vrij snel druppelden de reacties binnen. Het is bij druppelen gebleven en dat had ik ook niet anders verwacht. Jammergenoeg waren het voornamelijk negatieve en cynische reacties. Niet zo verwonderlijk, want sociale media staan nou eenmaal bol van cynisme en negativiteit, maar ik had stiekem toch wel op wat meer enthousiasme en positieve reacties gerekend. Maar wat niet is kan nog komen. Het is natuurlijk nogal een radicaal plan, dus ik kan me ook voorstellen dat er mensen zijn die het eerst maar eens even een beetje laten bezinken. En omdat ik al eerder over het plan geïnformeerd was had ik daarin natuurlijk al wel een voorsprong. 

Vandaag deelde een van de mensen die op Facebook kritiek uitte op het plan een artikel uit de Volkskrant met de titel “Eens een dubbeltje, altijd een dubbeltje?” waar de kansenongelijkheid in Nederland, datgene wat het plan beoogt aan te pakken, op een bijzondere grafische manier in beeld wordt gebracht. Een uitgebreide analyse van dit thema met als titel “Bepaalt waar je geboren bent echt je kansen in het leven?” trof ik aan in dezelfde krant. 

Als er een radicaal plan wordt gelanceerd is het natuurlijk logisch dat de reacties op dat plan nogal uiteenlopen. Dat is zeker het geval met het plan van GroenLinks voor het startkapitaal. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die dit plan alleen maar zien als een verkiezingsstunt. Of mensen die bij voorbaat twijfelen aan de haalbaarheid. Andere mensen vinden het “van de zotte” om jongeren zo’n groot geldbedrag kado te doen. Zoveel mensen, zoveel meningen. Maar waarom ben ik dan zo enthousiast over dit voorstel zul je je wellicht afvragen. Om meerdere redenen. Een van de belangrijkste is dat geld in onze huidige maatschappij altijd het verschil maakt. Money makes the world go round! Gebrek aan geld kan een zware stempel drukken op je ontwikkelingskansen. Dat verzin ik niet, dat is gewoon onderzocht. Zonder geld kun je niet studeren, je niet laten omscholen of verder ontwikkelen en geen bedrijfje starten. Een startkapitaal lost dit probleem op en geeft in principe iedere jongere vanaf 18 jaar dezelfde kansen op een mooie loopbaan. En ja, zo’n plan kost heel veel geld. Maar tegenover de 600.000 mensen die in Nederland in armoede leven zijn er inmiddels meer dan 200.000 miljonairs. En geloof mij nou, veel miljonairs willen dat geld echt niet alleen maar aan zichzelf spenderen. Als je veel geld hebt dan geeft het ontzettend veel voldoening om andere mensen daar van mee te kunnen laten profiteren. Iets soortgelijks zie je bijvoorbeeld terug in SBS6 programma ‘Steenrijk, Straatarm’. Door het invoeren van een belasting op het vermogen van miljonairs kunnen zij op die manier hun welvaart delen en krijgen jongeren de kans om hun eigen welvaart te ontwikkelen. Ik vind dat een mooie gedachte. Bovendien spreekt er een groot vertrouwen en respect voor onze toekomstige generatie uit. Ik ben er van overtuigd dat als je kinderen van jongs af aan leert hoe ze met geld, hoeveel of hoe weinig dat ook is, om moeten gaan, dat ze dan op de leeftijd van 18 prima in staat zijn om een weloverwogen keuze te maken wat ze met het startkapitaal gaan doen. Dat dat niet altijd de eerste keuze van de ouders/verzorgers van het kind is lijkt me nogal wiedes. Maar zolang het maar een weloverwogen keuze van de jongere is lijkt me dat meer dan oké. Immers, eenmaal 18 wordt de jongere geacht om zijn eigen boontjes te (kunnen) doppen. Het maken van foute keuzes is niet het alleenrecht van oudere volwassenen en elke keuze, goed of fout, draagt bij aan de ontwikkeling van de jong-volwassene.

Als we echt alle jongeren dezelfde ontwikkelingskansen willen bieden, ongeacht het inkomen van hun ouders, ongeacht hun sekse en ongeacht een mogelijke migratieachtergrond, dan moeten we met zoveel mogelijk mensen het plan voor een startkapitaal omarmen. Daar is lef voor nodig, want het plan is radicaal anders dan hoe we de ontwikkeling van jongeren tot nu toe hebben gefinancierd. Maar we leven in 2020 en de wereld vraagt om radicale veranderingen. Veranderingen ten aanzien van onze relatie met de planeet waarop we leven, maar ook veranderingen ten aanzien van de manier waarop we onze economie proberen draaiende te houden. Ik ben heel erg benieuwd of we in maart 2021 aan de hand van de Tweede Kamer verkiezingen gaan zien of we al zover zijn. Of dat we blijven doormodderen op de oude voet. De tijd zal het leren…

Abonneer je op mijn blogs: