Fitboy

Als een man van bijna vijftig zichzelf een fitboy noemt, dan heeft dat iets treurigs, vind je ook niet? Bij een fitboy of fitgirl denken we toch allemaal gelijk aan een twintiger met een gelikt insta-profiel, die geld verdiend met zijn of haar uiterlijk, leefstijl of beide. Ik steek veel energie en aandacht in het optimaliseren van mijn eigen leefstijl, maar ik zou het niet in mijn hoofd halen om dit via welk sociaal mediakanaal dan ook uit te buiten. Daar zit werkelijk niemand op te wachten. De profielen van fitboy’s en fitgirls zijn mateloos populair onder jongeren. Kan ik daar een graantje van meepikken?

Verkoudheid

Op het moment dat ik deze blog schrijf (25 november 2022), voel ik me allesbehalve een fitboy. Er gaat een verkoudheidsvirus door ons huis. Onze kinderen zijn al ver over het hoogtepunt heen en nu is het kennelijk mijn beurt. Als je de lat voor wat betreft je eigen gezondheid heel hoog legt (en dat doe ik), dan lijd je volgens mij veel meer onder een simpel verkoudheidsvirus, dan als je dat niet doet. En bovendien ben ik een man. Die lijden sowieso veel sterker onder een griepje of verkoudheid. Nu wil het geval dat ik voornamelijk mentaal lijd. Ik voel me futloos en dat hangt me nog het meest de keel uit. Dat de slijmvliezen in mijn neus en keel geïrriteerd zijn, dat kan ik prima aan. Maar dat mijn energieniveau suboptimaal is, daar heb ik het meeste last van. 

Gas terugnemen

Vandaag is de vaste vrije dag van mijn vrouw, dus ik kan even gas terugnemen. Dat vind ik lastig. Ik ben namelijk bepaald geen bankhanger. Vandaar ook dat ik aan deze blog ben begonnen. Op die manier kan ik het nuttige (rust) met het aangename (schrijven) combineren. Afgezien van een krachttrainingssessie bij de sportschool staat er vandaag niets op het programma. Nou ja, bijna niets. Ik heb onze dochter wel beloofd dat ik haar vanmiddag met haar surprise voor het sinterklaasfeest op school ga helpen. En belofte maakt schuld. 

Met duizend milligram paracetamol gecombineerd met een ibuprofen, hier in huis eufemistisch aangeduid als een ‘cocktailtje’, kan ik de algehele malaise goed maskeren. Toch is het voor mij beter dat ik geen pijnstillers slik als het niet echt nodig is. Mijn lijf geeft nu aan om gas terug te nemen. Dat signaal blokkeer ik dan met het ‘cocktailtje’. En dan dender ik gewoon door en ben ik er vermoedelijk langer zoet mee.

Sporten als je niet fit bent

Bovendien is het ook geen goed idee om krachttraining te doen als je pijnstillers hebt geslikt. Nu denk je wellicht, maar is het überhaupt wel een goed idee om te sporten als je niet fit bent. Dat ligt eraan. Als ik hoestend en proestend met koorts en spierpijn op de bank lig en me echt ziek voel, dan is er geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om naar de sportschool te gaan. Sterker nog, met een intensieve workout riskeer je dan om alleen maar zieker te worden. Maar in de huidige conditie waag ik het er nog wel op. De ‘stress’ van de workout helpt mijn immuunsysteem wellicht om het verkoudheidsvirus sneller te bestrijden. 

Om te bepalen of je wel of niet kunt gaan sporten kun je de ‘nekcheck’ doen. Heb je symptomen die zich beperken tot boven je nek (verstopte neus, zere keel, gezwollen slijmvliezen), dan kan je prima gaan sporten. Maar als je ook klachten hebt onder je nek (koorts, spierpijn, rillingen), dan kun je beter thuisblijven. Wat overigens niet wegneemt dat het verstandig is om, als je op basis van de ‘nekcheck’ kunt sporten, het toch iets rustiger aan te doen. Dat advies neem ik vandaag dan ook maar ter harte.

De afgelopen weken ging ik ’s middags, nadat ik ’s ochtends krachttraining had gedaan, nog even een rustige cardio workout doen. Oftewel tien kilometer stevig doorwandelen. Dat zit er vandaag niet in gok ik zo. Ik denk dat ik mijn lijf al genoeg heb gepijnigd als ik de krachttraining heb gehad. Wandelen doe ik dan morgen wel weer. 

Voorbeeldfunctie en morele verplichting

Gezien mijn leeftijd kwalificeer ik me niet meer als ‘fitboy’, maar ik doe er genoeg aan om in ieder geval voor het predicaat ‘fitguy’ in aanmerking te komen. Werken aan mijn gezondheid en vitaliteit doe ik in de eerste plaats voor mezelf. Het draagt namelijk positief bij aan mijn kwaliteit van leven. Daarnaast doe ik het ook uit morele overwegingen. Ik ben namelijk in de gelukkige omstandigheid dat ik tijd en geld in mijn gezondheid kan steken. Ik voel me ook wel enigszins verplicht om op die manier een bijdrage te leveren aan het beteugelen van de kosten van onze gezondheidszorg. Bovendien vind ik dat ik als vader van jonge kinderen een voorbeeldfunctie heb. Ik kan niet verwachten dat mijn kinderen gezond opgroeien als ik zelf een junkfood verslindende netflixende bankhanger ben.

Maar vandaag geef ik ze een ander voorbeeld. En dat is het advies om goed te luisteren naar je lijf. Zegt je lijf dat je het een beetje rustiger aan moet doen, doe dat dan. Onze zoon, hij lijkt meer op mijn vrouw dan op mij, heeft hier geen moeite mee.  Onze dochter daarentegen kan hier nog wel wat van leren. Zij lijkt wat meer op mij qua karakter.

Heb je mijn blog van vorige week in het thema gezondheid al gelezen? Die gaat over Winterdepressie en wat ik allemaal doe om die buiten de deur te houden.