Een foto van een oude typemachine vond ik wel passend voor een blog over schrijven.

Schrijven

Schrijven is een hobby waar ik veel plezier aan beleef. Die hobby heeft een vlucht genomen toen ik pakweg drie jaar geleden ben begonnen met bloggen. Sindsdien schrijf ik elke week een verhaal over iets dat me persoonlijk bezighoudt. Het bijhouden van een blog was een item op mijn bescheiden bucketlist. Het schrijven van een boek prijkt ook nog op datzelfde lijstje. Of het daar ooit van komt? Geen idee. Maar omdat ik schrijven erg leuk vind en me daar verder wil ontwikkelen ben ik een nieuwe uitdaging aangegaan. 

Correspondent

Een tijdje terug viel mijn oog op een artikel in het Achterhoek Nieuws, een regionaal weekblad met lokaal nieuws, dat hier huis-aan-huis verspreid wordt. In het artikel van zeer bescheiden omvang werden nieuwe collega’s geworven. Ik had er eigenlijk nooit over nagedacht om correspondent bij een lokaal weekblad te worden, maar ik kreeg het idee niet meer uit mijn hoofd. Dus ik heb geschreven dat ik, ondanks het ontbreken van enige journalistieke achtergrond of ervaring, wel interesse had. Ik kreeg vrij snel een nogal onpersoonlijk mailtje terug en haakte daardoor eigenlijk al meteen af.

Een week of wat later kreeg ik echter van dezelfde redacteur een persoonlijker bericht met het voorstel om een afspraak te maken voor een kennismaking. Om een lang verhaal kort te maken, we hebben kennis gemaakt en het was een heel prettig gesprek. De opdracht die ik mee naar huis nam was om na te denken of ik een proef-artikel wilde schrijven en zo ja, wat het onderwerp van dat artikel dan werd. Ik mocht zelf iets verzinnen, maar ik kon ook kiezen uit drie onderwerpen die ik kreeg voorgelepeld.

Interview

Ik koos uit één van die drie onderwerpen en afgelopen week heb ik het interview gehad ter voorbereiding op dat artikel. Alles wat ik voor het eerst doe vind ik spannend, dus ook dat interview. Aanvankelijk had ik helemaal geen vragen voorbereid. Maar toen het interview een paar uurtjes werd uitgesteld en de spanning bij mij steeg heb ik toch nog gauw een achttal vragen op papier gezet. De eerste vraag die mij heel relevant leek was wat de strekking van het artikel moest zijn. Uiteindelijk is dat ook de enige vraag die ik echt gesteld heb. De rest liep vanzelf. Ik heb tijdens het interview niet meer naar de vragen gekeken. We hadden een heel natuurlijk gesprek van ruim een uur. En als ik nu terugkijk naar de overige zeven vragen dan zijn die in de loop van het gesprek allemaal beantwoord.

Het schrijfproces

Het interview is inmiddels enkele dagen geleden. Voor het schrijven van deze blog heb ik zojuist voor het eerst gekeken naar wat ik tijdens het interview allemaal heb opgeschreven. Over tien dagen moet het artikel klaar zijn. Volgens mij heb ik dus nog meer dan voldoende tijd. Vanaf aankomende week zijn de kinderen een groot deel van de dag naar Winkie en heb ik de handen vrij om ongestoord te kunnen schrijven. Bovendien heb ik alle input die ik heb verzameld tijdens het interview dan ook even kunnen laten bezinken.

Over het algemeen kan ik best wel kort en bondig formuleren. Snel tot de kern van de zaak komen is meestal ook niet zo’n probleem. Die vaardigheden zal ik ook wel nodig hebben, want het artikel dat ik ga schrijven gaat slechts vierhonderd tot vierhonderdvijftig woorden tellen. Als je bedenkt dat mijn blogs meestal achthonderd tot duizend woorden tellen, dan moet het dus ruim de helft korter.

Een blog schrijf ik vanuit een bepaalde flow. Dat komt er op neer dat ik het van begin tot eind in één keer schrijf. Ik verander achteraf nog wel eens een woord of een bepaalde zinsnede, maar zelden herschrijf ik een hele alinea. En de volgorde van de alinea’s blijft eigenlijk altijd zoals ik het op dat moment heb opgeschreven.  Met andere woorden, het schrijven van een blog kost me vrij weinig moeite. Ik verwacht dat het schrijven van een artikel voor een lokale krant net iets anders gaat.

Richtlijnen

Ter voorbereiding heb ik een set met richtlijnen gekregen die ik ‘moet’ volgen om tot een leesbaar artikel te komen. Leesbaar en geschikt voor publicatie. Aan de ene kant vind ik het fijn dat ik iets heb waar ik bij het schrijven van het artikel op terug kan vallen. Aan de andere voelt het ook wel een beetje beperkend. Maar dat gevoel wordt waarschijnlijk veroorzaakt door mijn gebrek aan ervaring. Als ik te zijner tijd wat meer ervaring heb in het schrijven van artikelen, dan heb ik me die richtlijnen vermoedelijk al wat meer eigen gemaakt.

Als ik eerlijk ben is het volgen van bepaalde richtlijnen bij het schrijven niet helemaal nieuw voor me. Ik hanteer bij het schrijven van een blog namelijk ook wel een setje richtlijnen. Die richtlijnen hebben enerzijds betrekking op leesbaarheid en anderzijds op wat in de online-wereld SEO wordt genoemd. SEO is de Engelse afkorting  voor ‘Search Engine Optimization’. Het zijn richtlijnen die me helpen om ervoor te zorgen dat hetgeen ik op internet publiceer ook gemakkelijk vindbaar is. Over die richtlijnen hoef ik inmiddels nog nauwelijks na te denken. Het schrijven volgens die richtlijnen heb ik als het ware geautomatiseerd.

Boogie Woogie

Het artikel dat ik ga schrijven gaat over Boogie Woogie. Sommigen denken dan misschien aan de pianospeelstijl die iedereen ongetwijfeld herkent als je het hoort. Anderen zullen wellicht denken aan het wereldberoemde schilderij van een schilder die hier zijn ‘roots’ heeft. Dat schilderij, van Piet Mondriaan, heet overigens voluit ‘Victory Boogie Woogie’. Onderwerpen die zich stuk voor stuk prima lenen voor een artikel. In mijn onderwerp gaat het absoluut over kunst en cultuur. Het gaat namelijk over Boogie Woogie, ons lokale cultuurcentrum. 

Ter voorbereiding op dat artikel heb ik via een videoverbinding een interview met Gerben Grooten gehad. Gerben is ruim een jaar directeur van dit mooie instituut voor kunst en cultuur in Winterswijk. Ik had hem graag persoonlijk ontmoet, maar vanwege de deadline van het artikel zat dat er helaas niet in. Ik kijk met heel veel plezier terug op het gesprek dat ik met hem had en ga mijn uiterste best doen om op basis van dat gesprek een mooi artikel te schrijven. Benieuwd naar dat artikel? Volg me via één van onderstaande kanalen en je bent als eerste op de hoogte zodra het gepubliceerd is.

Abonneer je op mijn blogs:
Facebook
Instagram
Twitter
Pinterest

2 gedachten over “Schrijven

  1. schrijven is schrappen. toen ik in september 1981 begon als freelance correspondent dacht vragen voor het interview te noteren en die voor te lezen tijdens het interview. Hoe naïef kun je zijn. Bij het stellen van vraag 1, kreeg ik antwoord op vraag 1 t/m 5. Daar sta je dan. Door te oefenen en regelmatig op je bek te gaan is het mij gelukt om 24 jaar staande te blijven in een wereld die oneindig is. Ik wens je succes en denk, vreemd het ook mag klinken, niet teveel na, maar doe je ding. Nu op leeftijd ben, bijna 74, geniet ik van mijn blogsite en ben ik met mijn 7e boek bezig. Succes gewenst, oh ja, wie schrijft, die blijft

    1. Dank voor je ontnuchterende reactie Klaas. Ik sta inderdaad pas aan het begin van mijn schrijverschap en heb nog een lange weg te gaan. Ik wil het liefst schrijven vanuit mijn hart en minder vanuit mijn verstand. Maar van tijd tot tijd moet je toch je koppie erbij houden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.